Er zaten best leuke verhalen tussen mijn schrijfsels zoals:
Dit blog over constant maar klussen en dingen anders willen:
“Met klussen bedoel ik verbeteren, controleren, veranderen, etc. Ik lijk wel een soort timmerman van het leven. En blijk, ondanks dat ik denk dat het niet zo is, toch wel erg mijn best te doen om alles in de hand te houden, te controleren, te verbeteren en te veranderen. Damn.
Ik voel me soms net een hamster die rondrent in zo’n rad. Rondje na rondje na rondje. En steeds meer kom ik er achter dat de ‘hoe’ vraag helemaal niet zo belangrijk is. Het gaat om het zijn met alles wat er is. Shit, blijheid, euforie, teleurstelling, verdriet, alles wat je kunt bedenken. Het zijn allemaal tijdelijke golven en ze gaan allemaal weer voorbij. Dus het is echt niet nodig om overal een oplossing voor te hebben. Die komt vanzelf wel in beeld. “
Of dit stuk uit een blog met een betoog tegen de marketing guru’s:
“Anyway ik ben er klaar mee. Ik heb mezelf niet omgeschoold naar Outdoor Life Coach om de hele dag achter Facebook te zitten. Ik wil gewoon meer doen van wat ik leuk vind. Meer doen waar ik nieuwsgierig van word. En dan zien we wel weer wat daar uit voorkomt.
Al het getrek en gedoe om maar zo snel mogelijk veel te gaan verdienen. Is dat nu écht waar het om gaat? Om binnen een jaar een ton te verdienen? Steeds meer valt me de overvloed op waarin we leven en alles wat we om ons heen hebben.
We hoeven niet constant te zoeken, alles is er al. Gewoon hier voor je neus. En elke dag ben ik weer dankbaar voor alles wat er is. En maak ik daar een moment voor vrij, gewoon om alles en het hele universum te bedanken. En vanuit daar krijg ik weer terug.
En inmiddels weet ik dat er meer ondernemers dit denken. Ik had mooie gesprekken afgelopen tijd met mensen die het ook zat zijn. Wat onze constante zoektocht naar succes en geld verdienen is niet waar het om gaat. Echt niet. Want wat als je straks een ton per jaar verdiend, wat wil je dan?
In plaats daarvan kun je veel beter nu doen wat je leuk vindt, stappen nemen in een richting waar jij vanuit je diepste naar verlangt. Elke dag een klein stapje. Vanuit de stilte, vanuit rust. En ondertussen is het leven soms leuk, kun je dansen en genieten. En soms is er een dag dan is het leven kut. En ook daar is niks mis mee. Maar alles is tijdelijk, constant in beweging en zo dans je met de golven van het leven mee. Dus niet altijd op zoek naar een eindpunt, maar hier, nu, vandaag.
Dus fuck alle marketing challenges, ik ga het bos in. Ik ga kleuren en schrijven en haken. En mooie dingen aanbieden waar ik blij van wordt. Stop ik dan met geld verdienen. Nee, ook niet want ook ik moet gewoon de hypotheek betalen. Maar ik verleg mijn focus, volg mijn nieuwsgierigheid, wacht en kijk met bewondering wat er op mijn pad komt. En af en toe doe ik een bestelling bij het universum zoals Sharon van de Stiltemaker het me laatst zo mooi omschreef. En soms krijg ik die heel snel in de bus en soms heeft het tijd nodig.
Vergeet niet dat er maar één NU is. Bij ons streven naar doelen en verandering vergeten we wat er NU aan de hand is. Het lijkt of we vergeten om ons heen te kijken, wakker te blijven, te zien wat er gebeurt en gaan altijd voor meer.”
En dat brengt me bij het praktische punt waar ik tegenaan loop.
Het punt waar ik de afgelopen weken steeds vaker met de muisknop over de deactiveringsknop van Facebook ben gegaan. Het punt waarop ik ook tegen andere mensen heb gezegd dat ik bepaalde werkzaamheden niet meer voor ze zal verrichten.
Eergister keek ik naar een webinar over Facebook wat heel prima was met ook veel nieuwe informatie. Commercieel zeer interessant, alleen wat ik al wist en wat me nu nog duidelijker werd is dat Facebook inderdaad heel erg veel van ons weet. Ze weten waar we het liefst shoppen, ze weten het als we zoeken naar informatie over ziektes, ze weten het als we willen afvallen, ze weten het als we zoeken naar oplossingen voor relatieproblemen. Ze weten het als we veel stress hebben, bang zijn dat we een burn-out krijgen of niet blij zijn met onze relatie. Ze weten waar je gister was en morgen heengaat.
Zodra jij iets gaat opzoeken of klikt op een bepaalde pagina, dan wordt dit opgeslagen. En op basis van wat wij allemaal doen krijg jij je berichten in je tijdlijn. Gelukkig is er dan nog Arjan Lubach die hier aandacht aan geeft. En De Correspondent die ons laat weten hoe we onze privacy kunnen beschermen.
We worden dus eigenlijk op internet constant gevoed door onze zoektocht naar oplossingen. Dus we ervaren een een probleem, gaan online op zoek naar de oplossing, zien die vervolgens overal voor ons verschijnen en moeten daar dan geld aan uit gaan geven zodat ons probleem weer weg gaat.
Wat mij betreft hoeft niet alles direct opgelost te worden. Blijkbaar hebben wij bepaalde ervaringen nodig die we mogen zien en waar we op kunnen reflecteren zodat we vervolgens weer verder kunnen. En dat is nu eenmaal niet allemaal tof. En we mogen ook best weleens ervaren dat het niet tof is. Ik word er moe van om constant doodgegooid te worden door allemaal oplossingen. Ik wil juist stilte en natuur om me heen om zelf eens uit te vogelen in welk patroon ik nu weer ben beland.
En dus vraag ik me af of ik nog wil ondernemen op deze manier. En het antwoord is: nee.
Nee, dat wil ik niet.
Hoe dan wel? Op een andere, voor mijn gevoel eerlijkere manier. Op mijn eigen manier. Op een natuurlijke manier. En hoe dan? Eerlijk gezegd weet ik dat nog niet precies. En het gewoon even niet precies weten is op dit moment prima. Ik heb het volste vertrouwen dat dat vanzelf wel invulling krijgt.
En eerlijk is eerlijk, ik heb de desactiveerknop van Facebook nog niet ingedrukt. Maar wel bijna. En ja, er loopt ook nu, terwijl ik dit schrijf nog een advertentie van mij op Facebook. Omdat ik gewoon heel graag de reis naar Ecuador onder de aandacht wil brengen. Niet zozeer om daar een probleem mee op te lossen, maar omdat het gewoon écht een hele mooie reis is. Ik denk wel dat het de laatste advertentie is. Omdat daar de oplossing niet ligt voor een probleem wat ik eigenlijk ook niet heb. En dat schrijvende doet me bedenken dat ik ook de teksten op mijn site eens mag gaan nakijken. Om te zien of ze nog kloppen bij waar ik nu ben.
Wat ik nu wel duidelijk weet is dit:
Je krijgt van mij geen nieuwsbrieven meer met alleen maar een agenda vol met activiteiten of video’s over hoe leuk het allemaal wel niet is. In de toekomst, en dat is een deal die ik vandaag met je maak krijg je van mij alleen maar mail als ik je iets te vertellen hebt waar jij wellicht wat mee kunt. Iets moois, iets dat er toe doet, iets wat inspireert, iets wat er op mijn pad kwam. En als je meer wilt weten over de activiteiten waarmee ik je van dienst kan zijn, dan ben je van harte welkom, hier op mijn site.
Ik wens je een fijne dag!
Liefs, Katrien