De kracht van de natuur
Het is rustig in het bos vandaag. Behalve twee jeepjes met blije militairen die over het Holtingerveld racen ben ik nog amper iemand tegengekomen. Vandaag is de weer de eerste schooldag. Zoonlief naar klas vijf, groep 7. En na een fantastische wandelvakantie in Duitsland kon ik maar een ding doen vanochtend. Naar buiten gaan. Lopen, lopen en lopen. Door mijn eigen achtertuin. Waar ik uren in kan rondbanjeren. Door open vlakten waar de heide in bloei staat, door stil donker bos waar de vogels zelfs zacht fluiten en er elk moment een hooglander voor je neus kan staan. Langs donkere vennen waar de wolken en bomen in weerspiegelen.
De afgelopen weken heb ik het me weer vaak afgevraagd. Wat is het toch dat in de natuur zijn altijd zorgt voor een gevoel van geluk, van voldaanheid, van vitaliteit? Elke keer als ik een lange wandeltocht maak dan verdwijnen alle lichamelijke kwaaltjes. Elke keer weer is het alsof mijn hart een sprongetje maakt en blij is dat het mag doen waar het voor gemaakt is, althans zo lijkt het. En het is echt niet altijd fijn. De eerste nachten wildkamperen lig ik als enige wakker, spannend blijf ik het vinden. Onderweg was het deze keer bloedheet. En toch waar ik thuis een probleem van kan maken onderga ik al wandelend moeiteloos. Even met de voeten in de beek, een hoedje vol koud water op mijn hoofd plenzen en gewoon doorlopen, stap voor stap. Genieten van de schaduw onder de bomen in plaats van klagen over de hitte van de zon.
Het lijkt wel of zo in de natuur zijn telkens weer zorgt voor een verschuiving van perspectief.
Vies worden, stinken, eindeloos treden beklimmen, water moeten filteren, geen douche na een lange dag lopen. Het is allemaal totaal niet belangrijk. Het enige dat telt is de ervaring van het moment. Of die nu fijn is of het niet, het is eigenlijk niet belangrijk. Het is. Dus of het nu gaat over in de hitte weer 100 treden moeten stijgen of in het donkere op een rots naar de vallende sterren liggen kijken naast je slapende kind in een tentje. Het maakt niks uit.
Is dat het dan wat de natuur ons geeft? De kracht om veel sneller, veel directer in het moment te zijn? Present te zijn met wat is? Zonder oordeel. Wat dat is tenslotte wat de natuur zeker niet doet, oordelen. De natuur is. Daar zijn geen gedachten. En misschien is het voor ons wel veel makkelijker om die staat te bereiken als we ook in de natuur zijn. Met een leeg hoofd en onze zintuigen om alles waar te nemen om ons heen. En daardoor in het moment het gevoel te hebben dat we een zijn met de natuur. Dat we onderdeel zijn van iets veel groters dan alleen onze kleine ikjes. Dat we verbonden zijn met dat wat veel groter is. En dat zorgt er weer voor dat we ons minder identificeren met onze ego, met onze gedachten en overtuigingen. En zodra we ons daarvan kunnen losmaken dan begint de magie pas. Dan ontstaat er trailmagic, zoals wij het graag noemen. Kleine wondertjes onderweg, langs het pad.
En als dat zo is tijdens het wandelen dan geldt dat dus ook voor het dagelijks leven. Eerst zijn met wat er is, dan pas doen. En als je net als ik geen ster bent in het zitten op een meditatie kussen kun je ook zijn terwijl je loopt. Soms gaat het vanzelf, alleen de beweging helpt al. Soms is een beetje hulp fijn, zoals het volgen van je ademhaling of je voetstappen. En na een tijdje ga je het bos anders bekijken, is alles wat je ziet een spiegel van je zelf. Jij bent de natuur en de natuur is wie jij bent. Klinkt misschien vaag, maar is eigenlijk heel praktisch. Als je het jezelf kunt toestaan om even een kijkje te nemen voorbij alle gedachten, voorbij het dagelijks leven, voorbij de namen en feitelijkheden van wat je om je heen ziet.
En erop durft te vertrouwen dat als je kiest voor zijn, het doen dan wel komt. Vanzelf. Dan komen er vanzelf woorden, komen er verlangens, komt er creativiteit. Niet omdat je daar beter van gaat worden of omdat je er meer succes of status door denkt te krijgen. Maar simpelweg omdat creëren is wat het universum het liefst doet, kijk maar om je heen in de natuur. Wat een pracht. En daar ben jij onderdeel van. En als je daarvoor open gaat staan dan creëer je niet vanuit je hoofd om iets te bereiken, of om gezien te worden, maar creëer je omdat dat nu eenmaal is wat je te doen hebt. Op jouw eigen unieke manier.
Na deze heerlijk zomer ben ik benieuwd wat het leven gaat brengen. Deze week start ik met het begeleiden van het eerste nieuwe vier maanden traject. Een diepe duik in en met jezelf van vier maanden. Samen mij mij op avontuur. Ook iets voor jou misschien, hier vind je alle info.
Ik hoop dat ook jij een ontspannen zomer hebt gehad, ondanks de hectiek om ons heen. Heb je vragen, wil je wat delen? Ik hoor graag van je!
Heb het goed.
Liefs, Katrien