Zo dat is even geleden. Nadat we de sleutel kregen van ons nieuwe huis heeft mijn focus de afgelopen twee maanden gelegen bij verbouwen en toen verhuizen. En net toen alles over was werd ik ziek. De afgelopen twee weken geveld door een nogal heftig griepje waarvan ik nu langzaam aan het opkrabbelen ben.
Het voelt bijna alsof ik weer opnieuw ga beginnen.
De afgelopen 2 maanden heb ik ook het een en ander besloten. Zo ben ik gestopt met een aantal beginnende samenwerkingen. Hoe mooi en fijn ook, het is voor mij tijd om eerst mijn eigen pad vorm te laten krijgen.
En om dat te kunnen doen was stap één mijn werk even écht loslaten. Het afgelopen jaar heb ik mijn wensen geformuleerd, een mooie website gemaakt, allemaal geweldige coaching trajecten bedacht. Ik wilde zo ontzettend graag dat het allemaal ging lukken en dat ik binnen een jaar een bloeiende praktijk zou hebben. Zo graag wilde ik dat, dat ik erg hard ben gaan werken. En heel hard ben gaan trekken. Aan jullie allemaal en ja vooral ook aan mezelf. Ik probeerde alles onder controle te houden en ben met focus en verbetenheid door gaan zetten.
En wat gebeurde er? Niet zoveel. Tuurlijk er zijn mensen die me weten te vinden en dat is ontzettend fijn. Alleen al die doelen, al die focus hebben er vooral voor gezorgd dat ik heel hard ben gaan werken. Dat ik heel veel moest van mezelf. En ik besef me nu dat al dit harde werken kwam vooral uit angst. Angst omdat ik bang was voor wat er zou gebeuren als ik het niet zou redden. Angst voor financiële zorgen, angst om te falen.Dus ik ben zelf heel hard in mijn eigen valkuil gestapt.
De valkuil van alles onder controle willen houden, perfectionisme en ongeduld.
Het hebben van wensen en dromen is geweldig. Alleen is het nog geweldiger als je ze ook weer los kunt laten en de situatie zoals die nu is, volledig kunt accepteren.
Ik was bang om als alleenstaande moeder niet genoeg geld te hebben. En vanuit die angst ben ik heel hard mijn best gaan doen om dat te voorkomen. Het grappige is dat ik daar op dit moment helemaal niet meer bang voor hoef te zijn. Ik ben geen alleenstaande moeder meer, mijn hele situatie is gewijzigd. Dus die zorgen mag ik loslaten. Hoeft niet meer. Net als de oude overtuiging dat je heel hard moet werken om succesvol te zijn. Voor het eerst in mijn leven ben ik niet meer alleen verantwoordelijk voor geld verdienen en het zorgen voor zoonlief. En dat is iets waar ik ontzettend dankbaar voor ben. En hierdoor krijg ik ruimte, veel ruimte.
En kan ik met geduld dit geweldige werk verder uitbouwen en kijken wat het universum voor me in petto heeft.
Zonder keihard te werken, zonder allemaal idiote eisen te stellen aan mezelf, zonder mee te doen aan al die stomme online marketing challenges die van alles beloven. Ik ben er klaar mee. Klaar met constant mezelf bewijzen.
Eigenlijk gaat het erom te accepteren dat ik het ook niet weet.
Ik heb geen idee wat de er komende maanden om mijn pad komt. Welke opdrachten en kansen er voorbij gaan komen. En dit niet weten is voor mij een van de engste dingen. Geef mij een rugzak en ik vertrek naar de andere kant van de wereld, écht appeltje eitje. Alleen dit stuk, écht loslaten en écht accepteren dat er dingen zijn waar je gewoon geen fucking idee van hebt dat is pas eng. Een soort vrije val in het niet weten.
Gelukkig zijn er ook dingen die ik wel weet en waar ik veel van kan genieten.
Namelijk mijn nieuwe huis, mijn gezin, de schitterende omgeving waar ik woon. Genieten van mijn werk. Zo mag ik volgende week een hele dag workshops geven op het strand van het eiland Borkum, wandel ik as zondag een mooie wandeling in stilte en ga ik volgende week weer coachen in onze schitterende omgeving. Hoe mooi is dat?
En vooral geduldig zijn.
Dit betekent voor mij niet op de bank liggen en niks doen. Nee, actief wachten: gooi je wensen het de wereld / het universum in en geef het tijd en vertrouwen zodat de juiste dingen en mensen op je pad komen.
Dus ik ga vooral lekker door met de dingen die ik fijn vindt. En naast het verzorgen van de individuele trajecten in de natuur, is één van die dingen het organiseren van stilte wandelingen. Samen wandelen door de natuur, verbinding krijgen door stilte, terug naar de basis.
Loop je ook mee as. zondag 29 maart? We gaan deze keer het gebied van de Gasterse Duinen ontdekken, in het Noorden van Drenthe.