Gisteren was ik op een lezing van Jolanda Linschoten, over de stilte van Groenland. Ze vertelde een verhaal over de jagers van Groenland. Die moesten de stilte van de natuur in om hun eigen lied te vinden. Pas als ze terugkwamen met een lied dat volledig was ontstaan in die stilte, in een voor hun unieke vorm, dan zou de jacht een succes worden.
Van prestatie naar vertraging
Haar verhaal ging over de beweging ván het afleggen van afstand en focus op prestatie, náár het veel meer opzoeken van de stilte in de natuur, de vertraging. Het is een herkenbare beweging voor mij persoonlijk die ik het afgelopen jaar heel sterk heb gevoeld.
De antwoorden liggen in de stilte, de vertraging. Daardoor kom je veel dichterbij jezelf en vanuit die plek vind je de rust, stabiliteit maar ook de vrijheid in jezelf waar je waarschijnlijk naar op zoek bent. Bij uitstek te vinden natuurlijk in de stilte van de natuur, waar we kunnen voelen dat we nietig zijn, dat we onderdeel zijn van een veel groter geheel. Maar het is ook voelbaar in het kleine, dichtbij huis.
Waarom doen we het niet?
Wat ik vaak hoor van vrouwen die ik spreek is dat ze wel stil willen zijn, maar het toch telkens niet doen. Je weet wel wat goed voor je is, maar je doet het niet. Herkenbaar?
Vaak komt dit doordat er sterke overtuigingen in ons zitten waar we zo in geloven dat we denken dat dat is wie we zijn. Bijvoorbeeld de fixer, dat oplossingsgerichte deel van ons dat constant maar door gaat met regelen, invullen, oplossen. Of de controleur die de touwtjes stevig in handen houdt, of de innerlijke criticus die ons van binnen niet zo liefdevol afstraft.
Luister naar je verlangen
Het gaat niet om nog meer moeten, om nog meer lijstjes afvinken, nog productiever te worden, nog meer te moeten wandelen. Het gaat erom dat je naar je verlangen luistert. Het wijst je ergens heen. En als het niet lukt om daar te komen dan wijst het je dus precies naar de plek waar jij naar binnen mag kijken. Want iets in jou blokkeert je pad. En dat is het punt dat je blik naar binnen mag, echt naar binnen. Dus niet grijpend naar oplossingen, zoekend in de buitenwereld, of door je zelf te verdoven met op allerlei verschillende manieren. Maar naar binnen, naar je kern.
Het gaat om de combinatie van zelfonderzoek, naar overtuigingen en patronen van vroeger én het aanwezig zijn in de stilte van de natuur, de rust vinden in je creativiteit, mediteren als je dat fijn vindt.
Je lied de wereld in dragen
Dus dat is wat we wel mogen doen, van rennen naar vertragen. Van doelen nastreven naar zijn. Zodat we in de stilte ons eigen lied kunnen horen. En dat lied mee kunnen nemen de wereld in. Want deze vorm van persoonlijke ontwikkeling gaat niet alleen over onszelf, het gaat ook om de verbinding die we maken met de mensen om ons heen.
Afgelopen week hadden we het in het Into the Wild Membership over klimaatverandering en hoe hiermee om te gaan. De zin: Shine your light on your little corner of the world kwam bij me op. Dit kunnen we doen, allemaal op onze eigen manier. Als we eerst verbinding maken met ons eigen lied. En daarvoor mogen we vertragen, stil worden, zodat we onszelf weer horen.
