Het is vrijdagochtend. Buiten regent het. Poes ligt naast me op tafel. Kopje thee erbij.
Ik heb net ontbeten met een zeer gezonde groene smoothie, zoonlief naar school gebracht. Uurtje social media gedaan.
En nu.
Eigenlijk wil ik wel even naar buiten. Maar het regent.
Eigenlijk zou ik moeten studeren voor mijn theorie examen aanstaande woensdag.
Eigenlijk moet ik opstaan en de was gaan doen.
Eigenlijk moet ik een boodschappenlijstje maken.
Eigenlijk zou ik kunnen gaan schrijven over mijn coaching trajecten buiten in Drenthe, 2 of 3 dagen met overnachtingen erbij.
Eigenlijk wil ik liever even Tinka poes zijn en gewoon midden op de tafel een dutje doen.
Nee, ik moet stofzuigen voordat ik zoonlief zo weer ga halen.
Of nog wat eten maken.
Waar was ik ook alweer mee bezig? Oh ja, een blog schrijven!
Het is zo makkelijk om jezelf, je focus en je inspiratie kwijt te raken door de gedachten stroom in je hoofd te volgen. Voordat je het weet zit je heel ergens anders dan hier. Bij morgen als ik iets moet regelen. Bij gister, bij dat mens dat eigenlijk niet zei wat ik wilde horen. Bij vanochtend vroeg, lekker warm in bed met m’n lief. Bij alle dingen die ik nog moet doen of helaas niet gedaan heb.
Ik ga er nu even voor kiezen om hier te zijn. Bij Tinka poes aan tafel. Ze ademt eens diep uit en dat doe ik ook. Ik luister naar de klok die tikt. Een deur die slaat bij de buurvrouw. Voel dat ik moet plassen. Hoor de buurvrouw heel hard hoesten.
En verder doe ik gewoon 5 minuten even helemaal niks.
Doe jij dat weleens? Even niet vooruit of achteruit denken?
Gun jij het jezelf om soms even helemaal niks te doen?
Want het kan namelijk best. Zonder dat je hoeft te mediteren of allerlei andere vage dingen moet doen. Gewoon even zitten en al je gedachten lekker de andere kant op sturen. Weg.
Even stil in je hoofd, om je heen. Even net doen of je ook een slapende poes bent op de tafel.