Een boel reacties kreeg ik na het schrijven van mijn vorige blog. Veel mensen die het met me eens zijn en het ook zo ervaren. Veel persoonlijke verhalen ook, dank daarvoor.
En toch bleef ik ergens mee zitten.
Want blijkbaar zijn veel mensen klaar met Facebook en de andere grote internetreuzen die alles van ons willen weten. En nu kunnen we natuurlijk de barricades opgaan, of die oempaloempa’s van Facebook om verantwoording vragen.
Maar is het niet eigenlijk onze eigen strijd?
Waar gaat het eigenlijk over, mijn boosheid op Facebook, of mijn strijd tegen het ondernemen op de manier die zo aangeraden wordt. Gaat het wel om Facebook of is het angst om niet te bestaan.
Ik neem je even mee in het dialoog wat zich dan bij mij zo ongeveer afspeelt.
Waarom ben je écht klaar met Facebook? Wat is er aan de hand?
Facebook houdt me in de gaten, ze weten alles van me en dat vind ik niet fijn.
Dus je hebt geen controle over Facebook?
Nee, inderdaad ik heb geen controle over Facebook wat ze met mijn informatie doen en zij verdienen daar wel veel geld aan. En bovendien heb ik geen controle over wie mijn posts eigenlijk ziet. Dus doe ik een beetje mijn best als ondernemer om me zichtbaar te maken volgens de spelregels en dan gebeurt er niks.
Ok, dus je zit eigenlijk op Facebook om zichtbaar te zijn.
Ja, natuurlijk zit ik op Facebook om zichtbaar te zijn, het is een mooie manier om mijn bedrijf te promoten. En ook nog eens de goedkoopste manier. En ik kan zien wat andere mensen doen en mijn vrienden in het buitenland ook nog volgen.
En wat is dan precies het probleem?
Dat Facebook wel mijn privacy schendt door advertenties te verkopen en die aan mij vertoont worden op basis van mijn surf gedrag. Maar mijn berichten worden door niemand gezien. Of ja, als je niet betaalt door slechts 1 op de 10 likes. Dus Facebook is er alleen voor mensen met geld. En dat is belachelijk.
Dus het gaat je om gezien te worden.
Ehm ja.
En daar heb je geen controle over?
Ehm nee.
En wat doet dat met je dat je niet gezien wordt en er geen controle over hebt?
Dat frustreert me nogal.
Want?
Ik doe zo hard mijn best om dit te laten werken. Ik wil zo graag de mooie dingen die ik doe delen met de wereld. En Facebook helpt me alleen als ik er geld voor betaal.
Dus eigenlijk ben je een soort slachtoffer van Facebook?
Hoooooooo, nee ik ben geen slachtoffer.
Oh nee? Je bent toch tegen Facebook en zij doen toch alles fout?
Goed punt. Ok, ja ik zie mezelf als Facebook slachtoffer.
Waar ben je nu eigenlijk bang voor? Waarom ben je eigenlijk nog op Facebook?
Pffff, rotvraag. Ok, ik ben er bang voor dat ik niet zichtbaar ben zonder Facebook. Dat niemand dan weet wat ik doe en dat ik dus maar wat sta te roepen in de woestijn en niemand die me hoort.
Ah, dus je bent bang. Dus je zit op Facebook uit angst? Uit angst dat je anders niet gezien wordt?
Ja, en dat ik hele belangrijke dingen mis. En zo dus niet zie wat andere mensen wel zien en zij iets wel gaan doen of weten wat ik niet weet.
Ok, nog meer angst. Dus angst om niet gezien te worden en angst om de boot te missen.
Yep.
Nou, dan hebben we dat duidelijk. En wat gebeurt er als je niet gezien wordt?
Ehm dan verdwijn ik of zo. Dan ben ik er niet. Dan heb ik geen bestaansrecht. Dan is alles wat ik doe voor niks.
Ah, dus Facebook helpt je met bestaansrecht. Zo iets van ik post op Facebook dus ik besta?
Archhh, ja ergens diep van binnen wel ja.
En wat is het ergste wat er kan gebeuren als je geen bestaansrecht hebt?
Dan ben ik niks. Dan is alles wat ik doe zinloos.
Yep. En daarmee komen we op de plek waar het uiteindelijk vaak over gaat. De angst voor niet bestaan.
Yes, daar zijn we weer! Hoi angst.
Ik zit dus eigenlijk op Facebook omdat ik denk daar bestaansrecht aan te ontlenen. Aan Facebook.
Dus deze hele riedel is weer een truck van mijn ego. Een trip. Een verhaal om mezelf te beschermen tegen de angst om niet te bestaan.
(Overigens ga ik ervan uit dat je snapt dat deze dialoog een tikje is aangezet, ook al klopt het uiteindelijk natuurlijk wel.)
Wat is het punt wat ik wil maken met dit verhaal?
Facebook of geen Facebook het maakt niet uit. Daar heb ik geen waarheid over. Er zal altijd wel iets anders zijn waar we ons tegen af zetten, iets dat we niet meer willen, anders willen, willen veranderen.
En de uitnodiging is op te merken dat je verzeilt in een zo’n verhaal. Of het nu over Facebook gaat of iets anders. Ga dan bij jezelf eens na waar het vandaan komt. We zijn tenslotte elkaars spiegels. Waarom resoneert dit zo bij jou? Wat wil dit je eigenlijk zeggen?
En stel jezelf vragen. Vogel telkens weer uit in welk patroon je stapt, welk cirkeltje je afdraait. En als je het weet geef jezelf dan een liefdevolle aai over je bol en ga vrolijk of iets minder vrolijk, weer verder. Elke dag weer verder op onderzoek.
Op deze manier is elk verzet en ook trouwens ook elke versmelting weer een ingang naar datgeen jij en ik ten diepste zijn. Zelfs verzet tegen Facebook. Waar ik dit blog nu maar ga delen :).
Inmiddels heb ik besloten mijn privé-account op Facebook te deactiveren en dat is heerlijk rustig. Mijn wereld lijkt wel een stukje kleiner geworden te zijn en daar is helemaal niks mis mee. Onderstussen heb ik mooie dingen gemaakt. Namelijk twee nieuwe websites: www.ecuadorreizen.com en www.katrienwebdesign.nl. Heerlijk om bezig te zijn met creëren uit flow.
Waar het me vooral om gaat is dat ik niet wil leven vanuit angst.
Het is prima dat de angst er is, niks mee mis. Ik gooi em echt niet in de prullenbak. Maar angst hoeft niet de bestuurder te zijn van mijn bus, of de regisseur van mijn toneelstuk. Dan ga ik toch voor leven vanuit vertrouwen, hoe spannend dat soms ook moge zijn.
En misschien gaat het bij jou wel helemaal niet om Facebook, of niet op deze manier zoals hier beschreven. Maar er is vast wel iets anders in je leven waar dit wel speelt. Iets waar je je tegen verzet? Ben benieuwd, je mag het me altijd laten weten.
Oh en mocht je nog zin hebben in een mooi avontuur deze herfst, er zijn nog plekken beschikbaar voor de Ecuador reis op 27/11!
Liefs, Katrien