06-52862479 info@katriendejong.nl

Hoe gaat het bij jullie thuis in de weekend? Model gezin? Huis netjes in orde, kinderen lief en gezellig? Bij mij liep het net een tikje anders afgelopen weekend.

Het begon vrijdag. Meestal onze schoonmaak, boodschappen doen dag. Zoonlief was ziek geweest, nog steeds hangerig (voor de niet ouders onder jullie, zieke kinderen betekent zelf niet slapen en allemaal erg moe zijn). Er kwam weinig terecht van schoonmaken en praktisch zaken. Hij heeft momenteel twee uitspraken die om de 3 minuten terug komen: Mama, ik wil (niet)…. En ook, lijkt zijn favoriet te zijn: mama, jij moet…. Dat laatste word ik echt een beetje kriebelig van.

Moeten. Ik moet al best veel van mezelf en daar word ik ook best wel moe van op z’n tijd. Laat staat dat mijn kleine minimormel dan ook nog tegen me gaat zeggen wat ik allemaal moet.

En dat is best veel. Mama, jij moet boven de i-pad pakken. Mama, jij moet nu koken want ik heb honger. Mama, jij moet nu de tanden in de krokodil maken. Mama, jij moet nu een boekje komen lezen. Mama, ik wil nu een paasei. Mama, ik wil nu een droge broek. Mama, ik wil nooit meer slapen.

En ik maar herhalen: hoe zeggen we dat ook alweer? Mama wil je…? Mama mag ik…? Ergens ging dit niet helemaal goed, bleef niet hangen. Nu schijnt het ook 30 dagen te duren bij volwassenen voordat nieuwe gedachtes blijven hangen, dus wellicht voor kinderen ook zoiets.

Zaterdag was een weldaad aan rust. Heerlijk dagje gemediteerd,  fijne mensen, lekker in het bos. Onderweg naast huis zat ik lekker mijn naam-meditatie te hummen en alles was wel. Ging naar de supermarkt, lekkere dingetjes voor mezelf gehaald. Zoonlief zou bij mijn ouders logeren. Tijd voor mama om even voor zichzelf te zorgen en bij te slapen. Goed bezig dacht ik.

Net toen ik loom maar voldaan nadacht over welk filmpje ik ging kijken ging de telefoon.

Mijn vader ziek. Ik in de auto, zoonlief weer opgehaald. Weg Katrien feestje en bijslaapavond. In plaats daarvan met peuter in bed naar Dribbel kijken. Het slaapritueel doen en vervolgens zelf ook maar gaan slapen.

De volgende dag besloot ik al gapend om er dan samen maar iets leuks van te maken. Het huis kon nog best wat langer vies zijn. Ik op de fiets, zoonlief in karretje. We zouden een proefritje doen voor al onze kampeerweekendjes die eraan zitten komen. Ook hier ging iets mis. Iets ingewikkelds met remkabels die blokkeerden waardoor ik me helemaal suf heb getrapt. Na een boel gevloek en getier  werden we gered door mijn lieve moeder. Ondertussen was peuter natuurlijk ook boos en ging heel hard krijsen. Eenmaal thuis lustte hij ook de lasagne niet meer die vrijdag nog zo lekker was.

Nu is het maandagmiddag. Mijn huis nog steeds niet schoon. Zoonlief naar kinderdagverblijf. Ik aan het werk. Net buiten gezeten in de zon na een ochtendje coachen. De meditatie oefening van zaterdag is toch ergens blijven hangen en ik blijf lekker nog even zitten. Ineens viel het allemaal best mee. Het komt wel goed, vanzelf een keer. Zoonlief is eigenlijk ook gewoon wel heel lief. Misschien zou ik eens kunnen beginnen met wat minder moeten van mezelf… en dan wat meer genieten.